Τα... "άλλα ελληνικά"!

Διάβασα σήμερα τίτλο ανάρτησης κάπου στο διαδίκτυο: "Τα μαζεύουν άρων άρων..." και μου 'ρθε να φωνάξω: Μαζεύτε τα άρΩν άρΩν κι εσείς! Άρων και τα μολύβια σας, άρων τις πένες και τα... στιλά σας, άρων και τα χαρτιά ή τα λαπτόπια σας και άμε στο καλό!

Τελικά, τη γλώσσα μας δεν την πλήγωσαν τα greeklish! Είχαν προηγηθεί τα... άλλα ελληνικά! Αυτά τα ελληνικά των... μορφωμένων Ελλήνων, που και θέσεις υψηλές κατέχουν και επιτυχημένοι θεωρούνται και "βήμα" τους δίνεται και περισπούδαστο ύφος διαθέτουν όταν μιλούν περί παντός του επιστητού και ιδιαιτέρως βαρυσήμαντο όταν αναλύουν, άκρως επηρμένο δε όταν σε έχουν απέναντί τους, χωρίς να γνωρίζουν επακριβώς ούτε ποιος είσαι ούτε τα γράμματα που γνωρίζεις ούτε τις γνώσεις που έχεις φορτώσει στις αποσκευές σου!

Και έτσι, σήμερα, ξαναλέω αυτό που -με πόνο ψυχής- είχα πει και άλλοτε: Μας "πυροβολούν" από παντού!
Και θυμήθηκα...

Ήταν τότε που κάποιος υπουργός της "Αλλαγής", θέλοντας να κάνει τη... διαφορά, αρνήθηκε την καθαρεύουσα! Έβγαλε, λοιπόν, από τα επιρρήματα την κατάληξη "ως", και με ένα μεγαλοπρεπέστατο "άλφα", το... γύρισε στη δημοτική! Τόσο απλά!
Και από τότε, "αφού το είπε κοτζάμ υπουργός, έτσι θα είναι το σωστό... αυτός ξέρει", άρχισαν όλοι τα "όπως είπα και προηγούμενα...", χωρίς να κάνουν τον κόπο να ανοίξουν ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ τη γραμματική -εκείνη τη θαυμάσια Μικρή Γραμματική του Τριανταφυλλίδη- έστω για επιβεβαίωση! Και το ορκίζομαι, μαζί τους δεν έχω προηγούμενα!
Έτσι πυροβολούσαν, έτσι συνεχίζουν να πυροβολούν!

Και... "ευτυχά που μας ενημέρωσαν για τις νέες επιρρηματικές δυνατότητες", για να θυμηθούμε και τον Μάνο Χατζηδάκι!
Και να θυμηθούμε, ακόμη, το γεγονός πως "ήταν και η Μελίνα Μερκούρη παρών", αλλά, ευτυχώς, δεν το άκουσε αυτό, όταν ειπώθηκε σε Δελτίο Ειδήσεων κρατικού Ραδιοφωνικού Σταθμού!

Ήμουν κι εγώ "παρών" όταν "αποκατέστησαν τη βλάβη"... Όχι τη λειτουργία... Και όταν άκουσα για την καταστροφή, έμεινα... έκθαμβη, όπως η δημοσιογράφος-"καθηγήτρια" του Πανεπιστημίου!

Καλέ, από πού ν' αρχίσω και πού να τελειώσω;
Η συντριπτική... πλειοψηφία (λες και εν προκειμένω ψηφίζουν!...)των ανθρώπων, δεν θέλουν να αφήσουν ΤΗ καρέκλα, δεν κλείνουν ΤΗ πόρτα κι αποχαιρέτησαν για πάντα το τελικό "ς" και το τελικό "ν" από εκεί όπου ήταν και είναι η θέση τους.
Έτσι, βλέπουμε τον επικεφαλή και το βάζουμε στα πόδια, φωνάζοντας απελπισμένα "Πού είναι η έξοδο; Πού είναι η έξοδο;"! Κάποια θεία μου μπερδεύτηκε και κούνισε θλιβερά το κεφάλι της, λέγοντας: "Μωρέ μας έχουν πνίξει τα έξοδα! Ένα μόνο έξοδο;...".

Κανόνες; Ποιοι κανόνες;
Η γλώσσα είναι ζωντανή -λένε. Και εξελίσσεται -λένε. Και καθένας τη φέρνει στα μέτρα του. Πολύ απλά.
Θυμάμαι τον Ντίνο Καγιά -ζωγράφο, συνθέτη κλασσικής μουσικής, συγγραφέα- να μου λέει γελώντας:
"Διαφωνώ ριζικά, ου μην αλλά και... κάθετα! Δεν μας πυροβολούν από παντού! Αυτοί οι ίδιοι είναι πυροβολημένοι"!
Και να προσθέτει: Σ' αυτούς τους γλωσσικά νεολόγιους, υπεξελικτικούς και βολεμένους μέσα στην ίδια την ημιμάθειά τους "επαναστάτες", απαντώ:  Η "τάση" για την εξέλιξη της γλώσσας πρέπει να γίνεται επί τα βελτίω και όχι επί τα χείρω, διότι, όπως γνωρίζουμε καλά, οι "τέτοιες" επαναστάσεις είναι το... άσυλο των... αταλάντων!

Αυτό που υποστηρίζουν οι γλωσσολόγοι είναι πως η γλώσσα πρέπει να είναι "ανοιχτή από παντού". Φυσικά, έχουν δίκαιο! Δεν εννοούν, όμως, τα λάθη που γίνονται λόγω προχωρημένου γήρατος, άνοιας, αμορφωσιάς, ηλιθιότητας και τεμπελιάς και τα οποία είναι και ευκρινή και ευδιάκριτα.
Μία λέξη που συνηθίζεται να λέγεται από τους ανθρώπους, ίσως είναι σωστό να μπαίνει στο λεξικό. Όταν η ίδια λέξη κλίνεται λάθος, αυτό είναι λάθος και δεν φταίει η λέξη. Φταίει αυτός που τη χρησιμοποιεί λάθος. Αυτό δεν είναι υγιές φαινόμενο και κανείς γλωσσολόγος δεν το υποστήριξε ποτέ.
Αλλά γιατί να περιμένουμε τόσα από αδαείς ανθρώπους, όταν γνωστός γλωσσολόγος δεν γνωρίζει ότι υπάρχει μόνον ο όρος "λογόρροια" και όχι "λογοδιάρροια"! Μάλλον, τα λόγια κάποιων παραπέμπουν σε... διάρροια!
Εμπρός, λοιπόν, να "αποκαταστήσουμε τη βλάβη" "ως αναφορά" την ελληνική γλώσσα, "ανεξαρτήτου" μόρφωσης, ώστε να έχουμε "πλήρες" ή, γιατί όχι, "άπλετη" δυνατότητα να μιλάμε σωστά!
Αλλά η ώρα πέρασε...
Δυστυχά, πρέπει να σας αφήσω... έγκαιρα, για να μη χρειαστεί μετά να τα μαζεύω άρων άρων!...