Βραδιάζει... Λείπουν όλα. Κι όλα είναι εδώ!

Βραδιάζει.
Και λείπουν όλα όσα έκαναν το βράδια να είναι φωτεινά!
Βραδιάζει. Και οι ακακίες είναι μισόγυμνες.
Οι παλιές φιλίες είναι ξεφτισμένες.
Οι καινούριες δεν είναι λαμπερές. Είναι τυλιγμένες στα "δήθεν" και στις εξηγήσεις...
Βραδιάζει.
Και ο Άκης δεν είναι εδώ. Και λείπει η Ντόλλυ. Και λείπει και ο Γιάννης.
Βραδιάζει. Και όλα είναι αλλιώς σε τούτη την πόλη. Την πόλη που αγάπησα, που με αγάπησε.
Την πόλη που αγαπήθηκα!
Το ποτάμι ήρεμο. Οι δρόμοι διαφορετικοί. Τα γέλια των παιδιών, διαφορετικά.
Και τα όνειρα διαφορετικά. Και οι μυρωδιές διαφορετικές.
Τότε ακακία, πασχαλιά και λεμόνι! Τώρα Montana, Poison kai Poem!
Ένα τσίπουρο σκέτο -με γλυκάνισο ή χωρίς- ένα παιχνίδισμα των ματιών, ένα τραγούδι με μια όχι καλοκουρδισμένη κιθάρα, ένα ερωτικό ραβασάκι γραμμένο σε... αποκριάτικη σερπαντίνα, ένα cheek to cheek στα μισοσκότεινα, ένα φευγαλέο άγγιγμα στα χείλια...
Λείπουν όλα. Και όλα είναι εδώ!
Κι εγώ να μνημονεύω...
Και να μυρίζω την ακακία και τον ποταμίσιο αέρα.
Και να αναζητώ τον Άκη.
Πάντα τον  Άκη.
Βραδιάζει.