Ο μπακλαβάς της μαμάς!

Τα χέρια της κυλούσαν μπρος-πίσω πάνω στον λεπτό πλάστη  με το φύλλο που τυλιγόταν γύρω του  και το άπλωνε πετώντας το  -στην κυριολεξία-  πάνω στο πλαστήρι!  Σαράντα φύλλα άνοιγε για το μεγάλο  "κεντημένο" με σχέδια ρηχό ταψί, το σινί.  Φύλλα που έπρεπε να γίνουν λεπτά  "σαν τσιγαρόχαρτο" -έτσι έλεγε! Καθόμουν και την παρατηρούσα,  μαγεμένη από αυτή της την ικανότητα  να μετατρέπει μια μικρή μπαλίτσα ζυμαριού  σε ένα τόσο μεγάλο "στρογγυλό σεντόνι"!  Και τόσο γρήγορα!!! Ένα-ένα, τα άπλωνε πάνω στο ντιβάνι  όπου είχε στρώσει λαδόκολλες.  Όταν τελείωνε, άρχιζε να τα στρώνει στο σινί:  φύλλο και καρύδια, κανέλλα με γαρίφαλλο και ζάχαρη.  Τα πασπάλιζε με μια κίνηση αεράτη και γρήγορη...  Πήγαιναν ομοιόμορφα παντού, σ' όλη την επιφάνεια.  Και ξανά φύλλο και ξανά γέμιση... μέχρι να τελειώσουν και τα σαράντα...  Πάνω-πάνω, έστρωνε 4-5 χωρίς γέμιση ανάμεσά τους  -μόνο φρέσκο αρωματικό βούτυρο.  Χάραζε τον μπακλαβά με κοφτερό μαχαίρι  κι άρχιζε γρήγορα-γρήγορα να καρφώνει πάνω σε κάθε μπακλαβωτό κομμάτι  από ένα καρφάκι γαρίφαλλου. Τότε με κοίταζε τρυφερά, γελούσε και μου έδινε και μένα δουλειά:  γέμιζε τη χουφτίτσα μου με μοσχοκάρφια και κάρφωνα κι εγώ!!!  Τι χαρά! Μετά, πήγαινε το ταψί στο φούρνο της γειτονιάς.  Αργότερα, ακολουθούσε η διαδικασία του σιροπιάσματος!  Εγώ εκεί! Δεν ξεκολλούσα!  Με μάγευε αυτό το γελαστό πρόσωπο, που έκανε όλα αυτά τα θαυμαστά! Κι αφού όλα τελείωναν, έφευγε.  Στο διπλανό σπίτι, η φίλη γειτόνισσα, η κυρία Χρυσούλα,  δεν ήξερε να ανοίγει καλό φύλλο.  Πήγαινε η μαμά μου και τη βοηθούσε να τελειώσει κι εκείνη γρήγορα.  Και μετά, στην κυρία Κωνσταντινιά!...  Ήταν τόσο γρήγορη και τόσο ικανή!... Την άλλη μέρα ήταν η σειρά του... κανταϊφιού!!!  Εγώ, πάλι εκεί!  Καρφωμένη, να παρακολουθώ γοητευμένη τις υπέροχες κινήσεις της!  Μαλλιά αγγέλου, καρύδια και μοσχοβολιές και σιρόπιασμα μετά το ψήσιμο...  Και το σπίτι να ευωδιάζει!  Και να την ακούω να τραγουδάει κιόλας!  Και τραγουδούσε ωραία!!!  Κι εγώ πίστευα ότι ήμουν το πιο... προνομιούχο παιδί της γειτονιάς:  είχα την πιο σπουδαία μαμά,  που ήξερε να κάνει πράγματα που οι άλλες μαμάδες δεν ήξεραν!!! Τις ημέρες αυτές γυρίζω εκεί...  Και μου λείπει η διαδικασία εκείνου του μπακλαβά!  Μου λείπουν όλες εκείνες οι μυρωδιές που η μνήμη δεν σβήνει ποτέ! Και μου λείπει η μαμά μου!